در عرف رایج، مراسم خواستگاری با معرفی اعضای خانواده داماد آغاز می‌شود. سپس یکی از بزرگترهای خانواده داماد درباره هدف و نیتشان از این دیدار صحبت می‌کند. پس از این، خانواده عروس نیز اعضای خود را معرفی کرده و به استقبال این گفتگو می‌رود.
در ادامه، مباحثی مانند شرایط مالی، محل زندگی، وظایف و حقوق متقابل در زندگی مشترک و سایر موضوعات مرتبط با ازدواج بررسی می‌شوند. اگر این گفتگوها مثبت پیش برود، معمولاً زمان دیگری برای جلسه بعدی تعیین می‌شود تا جزئیات بیشتری بررسی و در نهایت درباره تصمیم نهایی صحبت شود.
این مراحل نشان‌دهنده اهمیت و احترام به مشارکت خانواده‌ها در تصمیم‌گیری برای ازدواج است و بخشی از فرهنگ و سنت‌های ایرانی به شمار می‌آید
در ادامه مراسم خواستگاری، بعد از گفتگوی ابتدایی، معمولاً زمانی برای گفتگوی شخصی‌تر بین دختر و پسر اختصاص داده می‌شود. این بخش به آن‌ها اجازه می‌دهد تا بیشتر با علایق، اهداف و نگرش‌های یکدیگر در زندگی آشنا شوند. این مرحله بسیار مهم است زیرا به هر دو طرف کمک می‌کند که ببینند آیا دیدگاه‌ها و ارزش‌های مشترکی دارند یا خیر.
در برخی موارد، رسم بر این است که خانواده عروس از میهمانان با پذیرایی ساده‌ای نظیر چای و شیرینی پذیرایی می‌کند که نمادی از خوش‌آمدگویی و احترام متقابل است. در همین حال، گفتگوهای بیشتری درباره جنبه‌های عملی و مادی زندگی مشترک صورت می‌گیرد. این مباحث می‌تواند شامل مواردی مانند مهریه، جهیزیه، و شرایط کاری و تحصیلی باشد.
اگر نتیجه گفتگوها مثبت باشد، هر دو خانواده درباره تاریخ و نحوه برگزاری جلسات بعدی، مانند بله‌بران یا نامزدی، تصمیم می‌گیرند. در این مراحل، معمولاً جزئیات بیشتری درباره مراسم عقد و سایر مسائل مرتبط با ازدواج بررسی می‌شود.
این فرآیند که ممکن است طولانی به نظر برسد، به هردو خانواده این امکان را می‌دهد که در چارچوبی سنتی و محترمانه، آینده فرزندان خود را بررسی کنند و به توافق برسند. به‌طور کلی، هدف از این مراحل معرفی، بررسی و توافق دو خانواده برای آغاز یک زندگی مشترک با تفاهم و درک متقابل است.
